w Starożytnym Rzymie, czy Egipcie).

W Średniowieczu zaproszenia przybierały dwie formy: ustną ? komunikaty takie przekazywali heroldowie.

Senefeldera, ojca litografii, która umożliwiała szybkie wykonywanie kopi druków.

Jednak badania filologów z Uniwersytetu w Białymstoku wykazują, że wystarczy znajomość 1200 najczęściej używanych słów w języku polskim, by móc zacząć się nim posługiwać.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne

V

Zaproszenia ślubne piszemy zawsze w trzeciej osobie i według zasad savoir-vivre powinno wypełniać się je czarnym tuszem ? zasada ta dzisiaj jest jednak już anachronizmem.

Zaproszenia nie powinny zawierać podpisów oraz daty, a także miejsca wysłania.

W górnej części karty, w pierwszym akapicie zamieszczamy informacje, o tym kto zaprasza, poniżej zwrot w stylu: mamy zaszczyt zaprosić.

Kolejna linijka to imię i nazwisko osoby lub osób zapraszanych, następnie informacje o ślubie oraz ewentualnym weselu (tj.

kiedy i gdzie ono się odbędzie).

Na samym końcu zaproszenia zamieszczamy skrót R.

S.

V.

P.

(respondez s?il vous plait ? franc.

proszę odpowiedzieć) oraz numer telefonu, aby goście mogli potwierdzić swoje przybycie lub odmówić.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne

Z jednej strony nieładnie jest zapraszać

Nietaktem ze strony gości jest wpraszanie osoby towarzyszącej lub dzieci na uroczystość weselną jeśli wyraźnie nie napisano o nich w zaproszeniu; jednak jednocześnie nieuprzejme jest odmawiać osobie, która poprosiła przyszłą młodą parę o taką przysługę (w takim wypadku jednak narzeczeni mają prawo odmówić ? specjalistka od spraw etykiety Pagge Post tak pisze w swojej książce, kierując swoje słowa do pary: Z pewnością możecie powiedzieć .

Powiedźcie: .

Etykieta wyjaśnia również zasady postępowania w przypadku, kiedy nie zapraszamy dzieci ? i tak na kopertach i zaproszeniach umieszczamy tylko imiona i nazwiska rodziców ? niestosowne jest pisanie na kartach zaproszeniowych formuły bez dzieci.

Dosyć kontrowersyjną kwestią jest również zapraszanie osób, które mieszkają daleko.

Z jednej strony nieładnie jest zapraszać osoby, które ze względu na odległość raczej nie będą mogły przyjechać (a my o tym wiemy), ponieważ pociąga to do odpowiedzialności niedoszłego gościa do wysłania prezentu (w takim wypadku warto wysyłać zawiadomienia, które nie obligują do podarunków); z drugiej zaś strony osoba z daleka (czy to członek rodziny, czy przyjaciel) nie zaproszona na ślub może poczuć się urażona.

Dlatego z pewnością zawsze zapraszamy najbliższą rodzinę i bliskich przyjaciół.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne