Czasami otrzymują także skierowanie do przychodni rehabilitacyjnej.
W takiej przychodni mogą spokojnie wykonywać przygotowane dla siebie zestawy ćwiczeń.
Otrzymują w nich pomoc socjalną i prawną.
Z uwagi na bogatą symptomatologię stwardnienia rozsianego brak jest swoistego testu, badania laboratoryjnego czy neuroobrazowego, które mogłoby pozwolić na jednoznaczne postawienie diagnozy.Jednocześnie wraz z postępem w leczeniu modyfikującym przebieg choroby konieczne stało się sprecyzowanie schematów diagnostycznych pozwalających na wczesne postawienie diagnozy i wdrożenie stosownej terapii. Pierwsze przyjęte kryteria opublikowano w 1965 roku na podstawie prac Panel on the Evaluation of Experimental Trials of therapy in Multiple Sclerosis pod kierunkiem George'a A.
Schumachera.Zawarta w nich konieczność udowodnienia rozsiania objawów choroby w czasie i przestrzeni oraz zastrzeżenie wykluczenia innych możliwych i lepiej tłumaczących objawy przyczyn choroby, stanowią podstawę kolejnych zaleceń diagnostycznych i obowiązują do dziś. Opublikowane w 1983 roku kryteria Posera opierały się przede wszystkim na analizie przebiegu występowania kolejnych rzutów. Najważniejszym badaniem dodatkowym było badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Na tej podstawie pacjentów można było zakwalifikować do jednej z pięciu grup: Klinicznie pewne SM (wystąpienie dwóch rzutów choroby z objawami z dwóch ognisk) Wsparte badaniami laboratoryjnymi pewne SM Klinicznie prawdopodobne SM Poparte laboratoryjnie prawdopodobne SM Nie SM Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryteria_McDonalda
Trzeba przyznać, że obecnie lekarze dysponują sporą wiedzą na temat tej choroby i starają się przekazywać ją swoim pacjentom.
Jednak zdobywanie wiedzy na temat stwardnienia rozsianego możliwe jest również przy wykorzystaniu różnych poradników dla osób chorych.